Mijn telefoon licht op. Een berichtje. Het is zaterdagavond en al ver over twaalven. Zondagochtend dus eigenlijk, maar niet voor ons, want wij zijn nog wakker. Nieuwsgierig open ik het bericht. Het is van Marnix.

In deel 1 heb je kunnen lezen hoe Merel haar spannende ex Danny tegenkomt tijdens haar werk. Ze mag hem verkleden als Kerstman en ze zijn helemaal alleen. Oftewel, een klassiek voorbeeld van de kat op het spek binden.

   Haar telefoon gaat. De hele ochtend heeft ze ongeduldig met het toestel in haar handen gezeten, wachtend op dit ene belletje. Nu het eindelijk zover is zakt de moed haar in de schoenen. Het zal wel weer een afwijzing zijn. Ze dacht dat ze er inmiddels aan gewend zou zijn. Niets blijkt minder waar.

Thijs, eigenaar van een goedlopende meubelzaak, is in Londen voor een beurs. Zijn hoofd inkoop Monica is mee. Al vanaf het allereerste moment dat ze elkaar zagen, hebben ze een bijzondere klik samen. Inmiddels zijn hun gevoelens voor elkaar behoorlijk uit de hand gelopen en een gezamelijke hotelkamer aan de andere kant van het Kanaal is helemaal de kat op het spek binden. 

Zo cliché en daarom zo herkenbaar voor velen. Wist je dat de meeste relaties op de werkvloer ontstaan? In dit verhaal volgen we ondernemer Thijs en zijn hoofd inkoop Monica. Direct bij het eerste gesprek hebben ze een onwijs goede klik samen. De gesprekken worden langzamerhand persoonlijker en intiemer. 

Al vanaf het eerste moment, toen ze tegenover hem zat in zijn riante kantoor, voelde ze een bijzondere klik met hem. En ze wist bijna zeker dat hij dat ook voelde. Want hoewel hij uiterst professioneel en zakelijk het sollicitatiegesprek met haar voerde, moest hij af en toe lachen om haar eerlijke antwoorden. Bijvoorbeeld toen ze vertelde dat ze als stagiaire ooit eens een verkeerde kleurcode had doorgegeven bij het bestellen van een bank. Er werd toen geen okergele bank geleverd, maar een knalroze. Elke keer als hij naar haar lachte, ontstonden er kuiltjes in zijn wangen en begonnen zijn ogen ondeugend te glinsteren. Achter het masker van deze zakenman zat ergens een boefje verstopt.

De schilder van dit stilleven heeft slechts drie kleuren gebruikt. Ondanks dat is de combinatie een waar genot voor het oog. De groene bladeren doen hun best om zich zo lang mogelijk aan de takken te hechten. De gele en oranje bladeren hebben dat principe inmiddels al wat meer losgelaten. Af en toe neemt de wind er spelenderwijs eentje mee. Uiteindelijk dwarrelen ze neer op de grond, tussen vele anderen.

‘Iz, wat heb je heerlijk gekookt. Het smaakte wederom fantastisch!’ Mijn man streelt over mijn haren en knijpt even in mijn schouder. Dan buigt hij zich langs me heen en ruimt de tafel af. Zo gaat dat hier. Als de één gekookt heeft, dan ruimt de ander af. Echt, de degelijkheid straalt er vanaf hoor, bij ons thuis. Maar niet heus.

‘Mooi hè,’ fluistert Paul vlak achter me. Zijn hand rust op mijn heup en zijn lippen zijn vlak bij mijn oor. Als ik mijn hoofd naar hem omdraai zou ik hem kunnen zoenen. Verleidelijk. Maar ik doe het niet. Veel te makkelijk.

De man aan het hoofdeinde van de sling hapt naar adem en grijpt met zijn handen naar de kettingen van de sling. Paul stoot zich nogmaals diep in Simone. De stijve pik van de man voor haar verdwijnt weer in haar mond. ‘Jezus,’ weet de man uit te brengen. Naast hem staat zijn vrouw genietend naar het schouwspel te kijken.

Eén drankje en een half uur later gaat de muziek ineens op zacht. Paul en Simone staan centraal in de bar. Paul tikt met zijn ring even tegen zijn glas aan en glimlacht. Alle stellen zijn stil en kijken zijn kant op.

Mijn man en ik hebben al jaren een profiel op SDC, een bekende datingsite voor swingers en openminded mensen. In de loop van de tijd zijn we hele leuke mensen tegengekomen. Soms een koppel, soms een single, en soms zelfs heel veel koppels. Zo kregen we een paar jaar geleden een uitnodiging van een bijzonder leuk stel. Of wij open stonden voor een date met hen. En met nog zes andere stellen.

   Mijn telefoon licht op. Een berichtje. Het is zaterdagavond en al ver over twaalven. Zondagochtend dus eigenlijk, maar niet voor ons, want wij zijn nog wakker. Nieuwsgierig open ik het bericht. Het is van Marnix.

In deel 1 heb je kunnen lezen hoe Merel haar spannende ex Danny tegenkomt tijdens haar werk. Ze mag hem verkleden als Kerstman en ze zijn helemaal alleen. Oftewel, een klassiek voorbeeld van de kat op het spek binden.

   Haar telefoon gaat. De hele ochtend heeft ze ongeduldig met het toestel in haar handen gezeten, wachtend op dit ene belletje. Nu het eindelijk zover is zakt de moed haar in de schoenen. Het zal wel weer een afwijzing zijn. Ze dacht dat ze er inmiddels aan gewend zou zijn. Niets blijkt minder waar.

Thijs, eigenaar van een goedlopende meubelzaak, is in Londen voor een beurs. Zijn hoofd inkoop Monica is mee. Al vanaf het allereerste moment dat ze elkaar zagen, hebben ze een bijzondere klik samen. Inmiddels zijn hun gevoelens voor elkaar behoorlijk uit de hand gelopen en een gezamelijke hotelkamer aan de andere kant van het Kanaal is helemaal de kat op het spek binden. 

Zo cliché en daarom zo herkenbaar voor velen. Wist je dat de meeste relaties op de werkvloer ontstaan? In dit verhaal volgen we ondernemer Thijs en zijn hoofd inkoop Monica. Direct bij het eerste gesprek hebben ze een onwijs goede klik samen. De gesprekken worden langzamerhand persoonlijker en intiemer. 

Al vanaf het eerste moment, toen ze tegenover hem zat in zijn riante kantoor, voelde ze een bijzondere klik met hem. En ze wist bijna zeker dat hij dat ook voelde. Want hoewel hij uiterst professioneel en zakelijk het sollicitatiegesprek met haar voerde, moest hij af en toe lachen om haar eerlijke antwoorden. Bijvoorbeeld toen ze vertelde dat ze als stagiaire ooit eens een verkeerde kleurcode had doorgegeven bij het bestellen van een bank. Er werd toen geen okergele bank geleverd, maar een knalroze. Elke keer als hij naar haar lachte, ontstonden er kuiltjes in zijn wangen en begonnen zijn ogen ondeugend te glinsteren. Achter het masker van deze zakenman zat ergens een boefje verstopt.

De schilder van dit stilleven heeft slechts drie kleuren gebruikt. Ondanks dat is de combinatie een waar genot voor het oog. De groene bladeren doen hun best om zich zo lang mogelijk aan de takken te hechten. De gele en oranje bladeren hebben dat principe inmiddels al wat meer losgelaten. Af en toe neemt de wind er spelenderwijs eentje mee. Uiteindelijk dwarrelen ze neer op de grond, tussen vele anderen.

‘Iz, wat heb je heerlijk gekookt. Het smaakte wederom fantastisch!’ Mijn man streelt over mijn haren en knijpt even in mijn schouder. Dan buigt hij zich langs me heen en ruimt de tafel af. Zo gaat dat hier. Als de één gekookt heeft, dan ruimt de ander af. Echt, de degelijkheid straalt er vanaf hoor, bij ons thuis. Maar niet heus.

Alsof de zonnestraal het erom doet. Eerder nog een donderstraal. Het minuscule, onopvallende kiertje in de verduisterende overgordijnen is precies groot genoeg voor haar. Vol enthousiasme reikt ze met haar felle lichtbundel dwars door de kier en projecteert een veelvoud ervan op mijn gesloten oogleden.

‘Mooi hè,’ fluistert Paul vlak achter me. Zijn hand rust op mijn heup en zijn lippen zijn vlak bij mijn oor. Als ik mijn hoofd naar hem omdraai zou ik hem kunnen zoenen. Verleidelijk. Maar ik doe het niet. Veel te makkelijk.

De man aan het hoofdeinde van de sling hapt naar adem en grijpt met zijn handen naar de kettingen van de sling. Paul stoot zich nogmaals diep in Simone. De stijve pik van de man voor haar verdwijnt weer in haar mond. ‘Jezus,’ weet de man uit te brengen. Naast hem staat zijn vrouw genietend naar het schouwspel te kijken.

Eén drankje en een half uur later gaat de muziek ineens op zacht. Paul en Simone staan centraal in de bar. Paul tikt met zijn ring even tegen zijn glas aan en glimlacht. Alle stellen zijn stil en kijken zijn kant op.

Alsof de zonnestraal het erom doet. Eerder nog een donderstraal. Het minuscule, onopvallende kiertje in de verduisterende overgordijnen is precies groot genoeg voor haar. Vol enthousiasme reikt ze met haar felle lichtbundel dwars door de kier en projecteert een veelvoud ervan op mijn gesloten oogleden.

Mijn man en ik stonden dicht tegen elkaar aan op de oprit. We zwaaiden een heel leuk stel uit. Onze allereerste thuisdate. Van te voren hadden we het uitgebreid besproken. Tijdens de date hadden we regelmatig contact samen. En ook na de date hebben we nog lang nagepraat.

Langzaam wordt mijn ademhaling regelmatiger. Mijn onderbuik is één grote erogene zone. Van mijn navel tot aan mijn bovenbenen lijkt mijn lichaam te gloeien en te tintelen. In mijn oren hoor ik bloed suizen en kloppen. Een warme hand streelt mijn wang. Het suizende geluid verstomt en ineens hoor ik de stemmen van mijn man, Elise en Tom. Ik open mijn ogen en zie dat de warme hand bij mijn man hoort. Hij zit op zijn knieën voor Elise. Zijn harde penis is niet meer in haar. Kaarsrecht staat zijn erectie tegen zijn gespierde buik aan.

Mijn man en ik swingen onderhand al ruim twaalf jaar. Eénentwintig was ik, toen we voor het eerst samen op avontuur gingen. Hoe spannend dat was? Nou, superspannend, kan ik je vertellen.

‘Heleen, zullen we even koffie gaan drinken hier? Met wat lekkers?’ Onbewust zweemt er een glimlach over mijn gezicht en ik schud mijn hoofd zo minimaal dat niemand het gezien kan hebben. We zijn krap aan een kwartier onderweg en nog lang niet halverwege de eerste winkelstraat. Mijn moeder heeft een speciale antenne voor koffietentjes met wat lekkers en ze heeft zojuist de eerste gesignaleerd. Ik geloof niet dat dit ooit gaat veranderen.

Mijn man en ik maken kennis de rest van de aanwezigen. John en Kelly zijn vijftigers en swingen al heel lang. Ze zijn beide erg knap om te zien. Ernaast zitten Bert en Nanda. Iets jonger en op het oog degelijke mensen. Huisje, boompje, beestje, alles goed voor elkaar. Dat degelijke zal in de praktijk wel meevallen, anders zaten ze hier niet. Vervolgens maken we kennis met Gert, een single man. Hij trekt me naar zich toe en kust me vol op mijn mond. Gert windt er geen doekjes om.

Hallo leuk stel. Jullie profiel spreekt me enorm aan. Hebben jullie zin in een date met meerdere mensen bij mij thuis? Ik ben een alleenstaande vrouw, geniet van het leven en weet wat ik wil. In mijn mapje kunnen jullie een paar foto’s van mij vinden. Xx Barbara.

Vanmiddag heb ik een vrije middag gehad en ik heb ervan genoten. Niemand thuis, alleen ik. Geen afspraken en alle aandacht voor mezelf. Ik neem je in dit verhaal mee in mijn warme, vrije middag. Warm is eigenlijk nog een te onnauwkeurige beschrijving en dekt niet de lading. Heet. Ja, heet. Wat heet. Ik gloei nog na.

Vandaag neem ik je mee de grens over. Naar onze oosterburen. Best wel een stukkie zelfs. Maar de reis is de moeite zeker waard. Ach, maar van die lange reis hoeven jullie geen last te hebben. Met twee klikken op enter zijn we in

Mijn man en ik hebben een leuke, knappe man meegenomen naar huis. Ik heb ontdekt dat hij heerlijk kan zoenen. Vind ik persoonlijk een vereiste van een goede date. En ik denk dat hij nog wel meer kan dan alleen zoenen.

In mijn vorige blog vertelde ik dat mijn man en ik naar een erotisch café gingen. We vonden daar een knappe man aan de bar, en kregen nog een biertje van hem ook.

Laatst las ik in een populair damesblaadje over seksuele fantasieën. Naar aanleiding van een marktonderzoek onder de lezeressen was er een top zoveel samengesteld. Ik weet niet eens meer precies hoeveel. Wat mij wel opviel was het volgende. Bovenaan deze lijst prijkte met stip op één: een trio. Met in de hoofdrollen: de vrouw zelf, en twee mannen. Oehlalala.

Een vrolijk deuntje schalt door het huis. De deurbel. Marleen schrikt wakker en springt op uit haar bed. Elf uur, ziet ze op de klok aan de wand. Ze raakt steeds meer haar ritme kwijt. Snel trekt ze een korte badjas aan en trekt de deur open. De postbode staat keurig een aantal meters bij haar vandaan. Op de grond ligt een pakketje. ‘Alstublieft,’ zegt de postbode. Hij steekt zijn hand op ten teken van groet. Marleen zwaait terug. 'Bedankt.' Onmiddellijk pakt ze haar pakket op. Ze verwacht maar één bestelling, dus dit moet ‘m dan zijn. In haar onderbuik begint het al te kriebelen.

‘Wil jij iets zien vanavond?’ Tom vist de afstandsbediening tussen de kussens van onze ruime hoekbank. Met één druk op de knop activeert hij de LED televisie aan de wand. Fel licht stroomt onze woonkamer in en uit de speakers rondom ons klinkt een stem. Haar stem.

Afgelopen avond stroomde de Hemkade in Zaandam vol met prachtige mensen, gehuld in de gevraagde dresscode: leer, latex, metaal, PVC, PU leder of lak. Want deze avond staat er een heel fijn feestje op het programma. Het is vanavond tijd voor B.I.T.C.H!