‘Wil jij iets zien vanavond?’ Tom vist de afstandsbediening tussen de kussens van onze ruime hoekbank. Met één druk op de knop activeert hij het televisiescherm aan de wand. Fel licht stroomt onze woonkamer in en uit de speakers rondom ons klinkt een stem. Haar stem.
Op handen en knieën kruipt Simone met een emmer onder de seringenstruik door. Ze verwijderd de weinige onkruiden en blijft dan even zitten. Heel even maar. Omdat de brandende zonnestralen haar hier niet raken. Met de rug van haar hand wist ze het zweet van haar voorhoofd. Haar hemdje plakt tegen haar bovenlijf. En dan te bedenken, dat het nog niet eens middag is. Waarom ook alweer had ze Iris vorige week beloofd om vandaag in haar tuin te komen helpen?!
‘We want more! We want more!’ Hoewel alle lichten in de feestzaal inmiddels gedoofd zijn, schallen de toeschouwers onvermoeibaar door. En met succes, want boven het podium gaat plotseling een lamp aan. Vanuit het publiek klinkt een voorzichtig applaus. Als er dan ook nog een bekende gitaarriff uit de speakers galmt, staat binnen een seconde de hele tent weer op z’n kop.
Kraakhelder is het. De sterren steken fel af tegen de donkere nacht. ‘Prachtig hè,’ zegt Emma zachtjes. Ze heeft gelijk. Slechts gehuld in onze bikini’s kijken we vanachter het raam de duisternis in. Buiten in de tuin, op een meter of vijf bij ons vandaan, staat de jacuzzi. ‘Ben je er klaar voor?’ vraag ik. Emma knikt en opent de deur.
Na een zinderende eerste nacht van ons verwenweekendje word ik wakker. Ik open mijn ogen, knipper even tegen het felle licht en ontwaar de lachende mond van mijn vriendin pal voor me.
