Kim draait een halve slag voor de spiegel, haar heupen nog zwaaiend van links naar rechts terwijl haar blik kritisch over de jurk glijdt. De stof streelt haar huid bij elke beweging, dun als een fluistering. Ze laat haar vingers even over haar taille glijden, omhoog over haar ribbenkast, tot de stof onder haar hand zachtjes meegeeft. Mooi, maar te braaf. En iets hoger misschien juist te gewaagd. Ze weet het niet.
Ze stapt het pashokje uit, met de jurk losjes over haar arm. Op weg naar de rekken vangt ze zijn blik. De man achter de toonbank — donker haar, iets te scherpe kaaklijn, ogen als versgemalen espresso. Hun blikken haken even in elkaar. Hij knikt nauwelijks merkbaar, alsof hij een geheimpje bewaart.
Kim voelt hoe haar tepels zich oprichten onder haar bh, alsof haar huid zijn aandacht al voorvoelt.
Ze glimlacht kort en draait zich weer om, langzaam.
Een laatste jurkje nog, vlak voor sluitingstijd. Zachtgroen, diep uitgesneden, glanzende stof die haar dijen net raakt. Ze draait, beweegt haar schouders en probeert zich voor te stellen hoe deze eruitziet zonder ondergoed. Dat idee alleen al stuurt een siddering omlaag, tussen haar benen. Kim bijt op haar onderlip, stapt uit de jurk en trekt haar eigen kleren weer aan. Het blijft vandaag bij passen.
Ze loopt naar buiten. Zachte zon op haar gezicht, de lucht geurig van versgebakken wafels bij de kraam verderop. Ze zet één voet over de drempel -
Piiiiiieeep!
Kim verstijft. De toon snijdt door haar heen als ijswater.
‘Mevrouw?’ klinkt een lage stem. Hij staat ineens vlak achter haar, de warmte van zijn lichaam als een vuist tussen haar schouderbladen. ‘Zou u even mee willen komen naar achteren?’
Ze knikt.
Terwijl zijn hand uitnodigend naar de deur aan de zijkant reikt, raakt zijn blik haar gezicht, haar hals, glijdt langs haar sleutelbeen. Haar hart bonkt.
De ruimte daarachter ruikt naar katoen, nieuw leer en iets anders… iets van hem. De verlichting is zacht en warm, spiegels vangen flarden van haar profiel. Hij draait de deur op slot.
‘Waarschijnlijk loos alarm,’ zegt hij, terwijl hij haar aankijkend een stap dichterbij zet. ‘Maar ik moet het even controleren. Soms blijft er iets aan een kledingstuk plakken… een label, een magneetstrip.’
Zijn blik blijft hangen op haar shirt. ‘Mag ik?’
Kim slikt, voelt hoe haar lichaam al antwoord geeft voor haar mond het kan.
‘Ja,’ fluistert ze.
Zijn vingers raken de zoom van haar shirt, glijden eronder, strelen teder over haar onderrug. Centimeter voor centimeter omhoog. De lucht langs haar huid voelt plotseling fris aan, scherp, alsof haar poriën allemaal tegelijk openstaan.
Haar shirt belandt achteloos op een doos. Hij bestudeert haar bh alsof hij elk detail wil onthouden.
‘Geen labels hier,’ mompelt hij.
Zijn handen dalen af naar haar jeans. Hij buigt zich iets naar voren, zijn gezicht vlak bij haar navel. Zijn adem slechts als warmte op haar huid. ‘Mag ik hier ook kijken?’ vraagt hij.
Kim knikt. Zijn vingers knopen haar broek los, traag, alsof hij een cadeau uitpakt. Met zijn duimen laat hij de stof over haar heupen glijden. Haar denim zakt op haar enkels.
‘Ik help wel even’, fluistert ze.
Slechts gehuld lingerie staat ze voor hem, huid licht gespannen, zintuigen messcherp. Ze voelt haar string strak tegen haar opgezette lippen drukken — en weet donders goed dat hij dit merkt.
Hij laat zijn handen over haar dijen glijden, traag omhoog, naar beneden, verder omhoog...
‘Nog steeds niets…’ Hij kijkt op, zijn gezicht nu op kruishoogte. ‘Laat me hier ook eens even kijken.’
Voor ze kan reageren, drukt hij zijn mond tegen haar vochtige slip. Zijn tong glijdt ertegenaan, nat en warm, met de omtrek van haar opwinding als gids. Kim hijgt, haar benen trillen.
Hij haakt zijn vingers in haar slipje en trekt het langzaam naar beneden.
Zijn ogen blijven op haar gericht terwijl zijn tong haar vindt. Een lange, slepende lik.
Kim kromt haar rug. Zijn mond sluit zich om haar klit, ritmisch zuigend als een golf die haar keer op keer overspoelt — tot ze alleen nog haar heupen beweegt, zijn hoofd vastgrijpt en haar adem stokt in een lange, rauwe kreun die tegen het plafond explodeert.
Met glanzende lippen en de knopen van zijn broek op hoogspanning komt hij voorzichtig overeind.
Kim draait zich om, haar blik wulps over haar schouder. Dan zet ze haar handen tegen de muur, langzaam, alsof ze zichzelf presenteert. Haar rug hol, haar billen omhoog — een uitnodiging dat alles zegt wat haar mond niet hoeft te herhalen.
Hij stapt dichterbij, legt zijn handen op haar heupen, zijn duimen net onder haar ruggengraat. Eén bevrijdende beweging, een gespannen ademhaling - en dan glijdt hij diep haar warmte in.
Zijn vingers grijpen haar steviger vast terwijl hij beweegt - ritmisch, beheerst.
Maar haar zachte kreunen, het natte geluid van hun samenspel, de manier waarop ze hem steeds intenser in zich trekt… hij verliest het tempo, het geduld.
Kim beweegt met hem mee, haar adem kort, onregelmatig. Elk beweging van haar heupen komt als een vraag zonder woorden. Tot die spanning barst — haar lichaam trilt, haar vingers klauwen naar houvast.
Hij volgt. Zijn beweging stokt, zijn lichaam spant zich aan. En dan komt hij, met gesloten ogen, zijn gezicht tegen haar rug. Stil, hoewel alles aan hem schreeuwt van genot.
Even blijft hij sidderend tegen haar aan staan, voorovergebogen, hun lichamen verstrengeld, hijgend.
‘Je hebt niks gestolen,’ mompelt hij, ‘Maar ik denk dat ik je wel in de gaten moet houden.’
Kim glimlacht. ‘Pas maar op. Wie weet kom ik morgen terug en neem ik expres iets mee…’
Reactie plaatsen
Reacties